نویسنده : دکتر یوسف قرضاوی
وقتی که سیستمی مانند سیستم انتخابات با رأی گیری را نگاه می کنیم، می بینیم که در نظر اسلام نوعی گواهی و شهادت دادن به صلاحیت کاندیدای مورد نظر است. به همین خاطر کسانی که رأی می دهند باید از عدالت و حسن سلوک و سیرت برخوردار باشند
زیرا خداوند متعال می فرماید:
{وأشهدوا ذوي عدل منكم } (الطلاق : ۲ )
«اهل عدالت را از میان خود به شهادت بگیرید»
اما می توان با توجه به اوضاع و احوال در مورد شرایط و اوصاف عدالت زیاد سخت نگرفت و به همه هموطنان – به غیر از کسانی که به خاطر اثبات جرم های مخل به شخصیت و کرامت انسان در دادگاه صالح محکوم شده باشند – مجال و فرصت انتخاب و شهادت داده شود.
کسی که به آدم نالایق و ناصالحی رأی می دهد، در واقع اقدام به شهادت دروغ و غير واقعی نموده و قرآن آن را هم ردیف شرک قرار داده است و می فرماید :
{فاجتنبوا الرجس من الأوثان واجتنبوا قول الزور} (الحج:۳۰)
«(از پرستش ) پلیدیها یعنی بتها دوری کنید، و از سخن دروغ و افتراء پرهیز نمایید».
همچنین کسی که تنها بخاطر خویشاوندی – بدون برخورداری از اهلیت و صلاحیت ۔ یا بخاطر منافع شخصی به کاندیدایی رأی می دهد، بر خلاف فرمان خداوند عمل کرده است ، زیرا خداوند متعال می فرماید :
{و أقيموا الشهادة لله} (الطلاق : ۲ )
«تنها بخاطر خداگواهی بدهید.»
و کسانی که در انتخابات شرکت نمی کنند، چنانچه شرکت نمودن آنها سبب کنار گذاشته شدن انسانهای لایق و کاردان و پرهیزگار بشود، و افراد نالایق و ناآگاه و ناپرهیزگار – کسانی که از دو ویژگی « توانایی و امانتداری» بر خوردار نیستند – رأی بیاورند، در واقع امر و دستور خداوند را برای ادای شهادت و عدم کتمان آن، نادیده گرفته و او را نافرمانی نموده و در مورد مصالح مردم مسلمان بی توجهی کردهاند.
خداوند متعال می فرماید :
{ولا يأب الشهداء إذا مادعوا} ( البقره : ۲۸۲ )
«هرگاه گواهان فرا خوانده شدند از «شهادت » خودداری ننمایند.»
و می فرماید:
{و لا تكتموا الشهادة ومن يکتمها فإنه آثم قلبه} ( البقره : ۲۸۳ )
و این مسایل به طریق اولی در مورد کاندیداها و شرایط آنها لازم است مراعات بشود.
ما با اضافه کردن این ضوابط و ملاحظات به سیستم انتخاباتی و دمکراسی در نهایت آن را سیستمی اسلامی نموده ایم، هر چند در اصل آن را از دیگران گرفته باشیم.
منبع : کتاب فقه سیاسی / نوشته دکتر یوسف قرضاوی/ ترجمه : عبدالعزیز سلیمی