در سال ١٣٩٢ ه ش كمى بعد از كودتا در مصر مقاله اى با عنوان فوق نوشتم كه در آن به بازخوانى و تحليل حوادث انقلاب و كودتا در مصر پرداختم.
امروز بمناسبت هفتمين سالگرد كشتار ميدان رابعة العدوية به باز نشر بخش كوتاهى از آن مقاله كه به اين موضوع پرداخته است، اقدام مى كنم، اميد است براى علاقه مندان مفيد واقع گردد.
سال ١۴٣۴هجری قمری، ماه رمضان در میدان الرابعة، حال و هوای دیگری داشت. شیرینی لحظههای دعا و استغفار، تراویح و قیام شب حتما در ذهن و قلب روزه داران مجاهد، زنان و مردان ربّانی و خداجوی ماندگار خواهد گشت. در این فرصت آنها بسیاری از مفاهیم تربیتی و ایمانی را تمرین و آن را تعمیق بخشیدند.
تحصن ادامه داشت، نظامیان در دو حادثهی گارد ریاست جمهوری و منصة بیشتر از سیصد نفر را به منظور زهر چشم گرفتن در حال نماز شهید نمودند. ولی این حوادث مردم را در پیگیری خواستههایشان مصممتر نمود. آنها خواستار بازگشت محمد مرسی، عمل به قانون اساسی ٢٠١٢ م و اعادهی مجلس شوری بودند. در این فرصت آشتون و نمایندگان اتحادیه آفریقا با محمد مرسی ملاقات و با حضور خود در میدان الرابعة العدویة بر مسالمتآمیز بودن تحصن مردم تاکید نمودند. طرح پیشنهادی دکتر سلیم العواء مورد موافقت حکومت کودتا قرار نگرفت. تا اینکه چهارشنبه سیاه ۱۴ آگوست ۲۰۱۳م از راه رسید؛ روزی که آزادگان میادین مصر، بهای سنگینی در مسیر احقاق حق پرداختند. روزی که وحشیانهترین اعمال ضد انسانی توسط مدعیان دموکراسی اتفاق افتاد. در این روز بیشتر از دو هزار نفر به دستور سیسی و وزیر کشور محمد ابراهیم به وسیلهی گازهای خفه کننده و تک تیراندازها به شهادت رسیدند. خیمههای تحصن کنندگان به آتش کشیده شد. بیمارستان رابعة العدویة همراه با اجساد شهدا و مجروحین و همچنین مسجد رابعة العدویة در آتش حقد و کینه انسان نماهای دد صفت سوختند. این میدان برای همیشه در نزد آزادی خواهان به نماد حق طلبی، صبر و استقامت تبدیل گشت.
ميدان رابعة العدویة میدان تقابل حق و باطل، رمز «امنت بالله ثم استقم» و فرودگاه رحمت خداوندی بود. میعادگاه مخلصینی بود که با تمسک به حبل خداوندی و راز و نیاز خالصانه، مخلَص گشته و برای وفود بر پروردگارشان و نمایندگی از سوی امت آماده گشتند. مدرسهی رابعة العدویة گلستانی بود که عشّاق در آنجا ایمان و معنویت، شجاعت و عزت و ایثار و گذشت را مشق مینمودند. رابعة العدویة تجلیگاه بندگی و دلبردگی، همبستگی و همدلی، انسجام و یکدلی و عرصهی جداسازی حق و باطل و تمییز صادقان از کاذبان بود. در این ميدان، سِحر رسانهها و کذابان، در الصاق وصف تروریست به مردمان حق خواه و حق جو، باطل و کلامِ حقِّ حق جویان رابعه بر مسالمتآمیز بودن تجمعاتشان بر همگان ثابت گشت. و جان سخن اینکه حضور طیفهای رنگین مردم همچون رنگین کمانهای در هم تنیده در میدان پایمردی و استقامت، فاصلهها را در بین جریانات و حرکتهای اجتماعی کم و آنها را بر محور حقیقت و عدالتخواهی جمع نمود.
منبع: کانال سعدالدین صدیقی