محور سورهی فجر
مؤلف: دکتر محمود ویسی
محور سورهی فجر بیان گشایشی است که برای اهل ایمان در مسیر مبارزه با طغیان و طواغیت روی میدهد و توضیح این که مدت وجود ظلمت و ظغیان محدود بوده و در هر حالی محکوم به فنا است. همانطور که شب میرود و جای خود را به روز روشن میدهد. همچنین بیان سنت الهی و مسئلهی مؤاخذه به خاطر گناهانی است که مرتکب شده و موضعگیریهای نابجایی که در برابر برنامههای خداوند از خود نشان داده و نهایت سوره، تنها و بیکس ماندن انسان طاغی و ملحق شدن انسان مؤمن به خداوند میباشد.
تقسیمبندی آیات سوره:
از آیهی ۱ تا آیهی ۵ بیان گشایشی است که در مسیر دعوت برای دعوتگر روی میدهد و این که دوران ظلم و ستم محدود است به مانند محدودیت شب.
از آیهی ۶ تا آیهی ۱۴ بیان سنت مؤاخذهی انسانها به خاطر گناهانشان است سنتِ مؤاخذه در رابطه با اقوام پیشین جاری شده و هر قوم و دستهای هم امروزه مسیر اقوام طغیانگر گذشته را برود همان محاسبه و مؤاخذهای که شامل حال آنها شده است شامل حال اینها هم خواهد شد.
آیههای ۱۵ و ۱۶ بیان موضعگیری در رابطه با نعمات خداوند است و این که نسبت دادن کثرتِ نعمات به خود و کمبود و قِلَّتِ نعمات به خداوند.
از آیهی ۱۷ تا ۲۱ بیان علت مبتلا شدن انسانها به قِلَّتِ نعمت یعنی کم شدن و کاسته شدن از نعمتها.
از آیهی ۲۲ تا ۲۶ تشکیل مجلس محاکمه با حضور خداوند و ملائکه و حسرت خوردن انسانها در رابطه با کارهایی که باید انجام میدادند اما انجام ندادند.
از آیهی ۲۷ تا ۳۰ بازگشت انسان مؤمن و صاحب نفس مطمئنه به سوی خداوند ملحق شدنش به او.