فروش زمین واقعیت یا شایعه؟
آنچه در زیر می خوانید متن خلاصه شدهای است از کتابچه ی «فروش زمین، واقعیت یا شایعه؟»
که توسط دفتر جنبش مقاومت اسلامی حماس در تهران جهت پاسخ به شبهه فروش زمین های فلسطین توسط مردم فلسطین به یهودیان تهیه و تدوین شده است.
امید است مورد توجه خوانندگان قرارگیرد:
مقدمه
در این نوشتار تلاش می کنیم که به بررسی زوایای مختلف شایعه دروغین «فروش زمین توسط فلسطینیان» بپردازیم.
این دورغ بزرگ در بیش تر کشورهای اسلامی شایع شده است و در واقع یکی از شایعات ودروغ پردازی های یهودیان و ایادی آن ها به شمار می رود.
مهم ترین این ادعاها وشایعات این است:« ملت فلسطین سرزمین خود را به یهودیان فروختند، پس چرا از مامی خواهند سرزمینی را آزاد کنیم که فروخته شده و پول آن هم گرفته شدهاست؟»
بارها این سوال مطرح شده است.
این مسأله بسیار حساس و مهم است و هرمسلمانی در هر گوشه ای از جهان به خصوص فرهیختگان و قشر تحصیل کرده جوامع اسلامی باید خوب آن را تجزیه و تحلیل کرده و در قبال این گونه شایعه
پراکنی ها موضع قاطعی بگیرند و به روشنگری اقشار مختلف مردم بپردازند؛ چراکه فلسطین تنها ملک فلسطینیان نیست، بلکه از آن همه مسلمانان است.
باید اذعان کرد که برخی مسلمانان تحت
تاثیر این شایعات قرار گرفته و آن ها راباورمی کنند. در این پژوهش تلاش شده تا نگرشی کلی درباره فروش زمین به یهودی اندر عهد امپراتوری عثمانی و دوران قیومیت انگلستان بر فلسطین ارائه شود.
خمیر مایه این تحقیق این است که فلسطین متعلق به فلسطینیان و سرزمین و موقوفه اسلامی و از آن تمام مسلمانان جهان ونسل های بعدی تا قیامت است.
دفتر جنبش مقاومت اسلامی حماس درتهران
فلسطین در عهد امپراتوری عثمانی
در اواخر قرن نوزدهم مهاجرت یهودیان به فلسطین ابعاد گسترده تری به خود گرفت. یهودیان و صهیونیست های غیر یهودی، یهودیان سایر نقاط جهان را به مهاجرت به فلسطین ترغیب می کردند. این تلاش ها ازقرن شانزدهم میلادی شروع شد تا این که در آن از سال ۱۶۲۱م. هزی فنش از وکلای انگلیسی نوشته ای تحت عنوان «رستاخیزبزرگ جهانی و فراخوان یهود» منتشرساخت و در آن از یهودیان خواست به فلسطین کوچ کنند. از سوی دیگر،دانشمندان مسیحی مانند اسحاق نیوتن(۱۷۲۷-۱۶۴۳)، ژان ژاک روسو (۱۷۷۸-۱۷۱۲)، بریستلی (۱۸۰۴-۱۷۳۳)، شاوسبری و لورانس اولیونت نیز در این باره مطالبی نوشتند و یهودیان را به مهاجرت به فلسطین تشویق کردند.
تدابیر امپراتوری عثمانی برای ممانعت از اسکان یهودیان درفلسطین
۱- حکومت عثمانی در سال ۱۸۸۷ است ان قدس را از حیطه نظارتی سوریه خارج ساخت و خود برای نظارت هر چه بهتر وتوجه بیش تر به این منطقه مستقیماً آن راتحت نظارت حکومت مرکزی (باب عالی) قرار داد. علی رغم این که شمار یهودیانی که از سال ۱۸۸۱ تا ۱۹۱۴ کشورهای خودبه ویژه روسیه و اروپای شرقی را ترک کرده بودند، به دو میلیون و ۳۶۶ هزار و ۹۴۱ نفررسید، اما تنها ۵۵ هزار نفر از آن ها یعنی۳۲/۲ درصد توانستند به فلسطین مهاجرت کنند. اکثریت آن ها به آمریکا، اروپای غربی و آمریکای جنوبی مهاجرت نمودند. این مساله خود بر موفقیت نسبی حکومت عثمانی در جلوگیری از مهاجرت یهودیان به فلسطین تاکید دارد.
۲- حکومت مرکزی به کنسولگری های خوددستور داد تا به اطلاع یهودیانی که خواهان مهاجرت به فلسطین هستند، برسانند که نمی توانند به عنوان تبعه خارجی درفلسطین اسکان یابند و باید برای اقامت درفلسطین تابعیت دولت عثمانی را کسب و به قوانین جاری در ایالت هایی که خواهان اقامت در آنها هستند، پایبند باشند.اما باوجود این سیاست حکومت عثمانی، فعالیت اسکان و شهرک سازی یهودیان در فلسطین پیشرفت قابل ملاحظه ای داشت. عوامل زیادی از جمله حمایت کنسولگری های خارجی و پرداخت رشوه به برخی کارکنان دولت عثمانی که برخی اوقات تسلیم فشارهای پیاپی طرف های خارجی می شدند، در این زمینه دخیل بودند.
۳- تاسیس سازمان جهانی صهیونیسمworld Zionist organization و تشکیل اولین کنگره جهانی آن در بال سوئیس درتاریخ ۲۷ تا ۲۹ آگوست ۱۸۹۷ به ریاست تئودور هرتزل گام نخست صهیونیست ها برای اجرای توطئه های صهیونیسم برای برپایی دولتی یهودی در سرزمین فلسطین قلمداد می شود. هرتزل برای عملی شدن پروژه صهیونیسم بر تماس با دیپلمات های کشورهای جهان حریص بود وتلاش می کرد که موافقت قدرت های بزرگ جهانی به خصوص انگلستان را با این طرح خود جلب کند. با توجه به منافعی که این طرح برای استعمار صلیبی غرب داشت، هرتزل تلاش نمود تا دولت عثمانی را به فروش بخشی ازفلسطین به یهودیان و دادن خود مختاری به آن ها تحت حاکمیت حکومت عثمانی واجازه به یهودیان برای مهاجرت به فلسطین اقناع کند. همه این درخواست ها در مقابل پیشنهاد کمک مالی هنگفت و بسیار فریبندهای صورت می گرفت و در آن حال هم دولت عثمانی به شدت به این اموال نیاز داشت،اما سلطان عبدالحمید دوم (۱۸۷۶ تا۱۹۰۹) به شدت با این درخواست هامخالفت کرد و در مقابل توطئه های یهودیان ایستادگی کرد و در پاسخ به این پیشنهادهرتزل گفت: « به او نصیحت می کنم که اینفکر را از ذهنش دور کند. نمی توانم حتییک وجب از خاک فلسطین را بفروشم. چراکه ملک من نیست، بلکه از ان امت اسلام است. ملتم با جانفشانی و دادن خون های زیاد این امپراتوری را به دست آورده اند وبا خون خود نیز آن را تقویت کردند وهمچنان با خون خود از آن محافظت میکنیم و به احدی اجازه نمی دهیم که آن راغصب کند. یهودیان بیلیون های (پول) شانرا نزد خود نگه دارد و در صورتی که امپراتوری عثمانی تجزیه شد، یهودیان بدون پرداخت چیزی فلسطین را به دست میآورند، اما این امپراتوری مگر از رویاجساد ما تجزیه شود. هرگز به هر هدف وغرضی که باشد، اجازه نخواهم دادکه سرزمین های اسلامی تکه تکه شوند.»
سیاست ها و اقدامات اشغالگران انگلیسی در فلسطین
مقامات انگلیسی چه مقامات نظامی ازسال ۱۹۱۷ و چه مقامات سیاسی از سال ۱۹۲۰ و حتی قبل از کسب مشروعیت بین المللی در رابطه با اشغال فلسطین قوانین بسیار خطرناکی را تصویب و در آن اجراکردند. این قوانین با کلیه قوانین و عرف بینالمللی تضاد داشت.
این سیاست ها و قوانین عبارت بودند از:
۱- بستن دفاتر ثبت اراضی درتاریخ 18 نوامبر 1917
۲- منع هر نوع خرید و فروش به خصوص در مورد اموال غیرمنقول
۳- تعیین مدت سه سال برا ی اجاره زمین های کشاورزی
هدف از این بند این بود که شخص مستاجرهیچ گونه حق مالکیتی در این زمین ها پیدا نکند.
۴- در اوائل اکتبر سال ۱۹۱۸ م. منشوری صادرشد که خطرناک ترین بند آن ماده شماره ۵ بود.د ر این ماده هر نوع حق تقدم برای اثبات مالکیت اراضی ملغی اعلام شد. بر اساس قوانین دولت عثمانی هر کسی اراضی موات و یا اراضی دیگر را احیا واصلاح می کرد، صاحب آن می شد و میتوانست آن ها را بفروشد یا رهن دهد. این زمین ها به وراث متوفی منتقل می شد. البته می بایست که شخص به مدت ده سال متوالی در این زمین ها کشت و کار می کردتا صاحب چنین حقوقی شود.
۵- در سال 1920 هربرت ساموئل (یهودی) حاکم بریتانیایی فلسطین قانونی تحت عنوان « قانون اراضی» منتشر ساخت. اینقانون سنگ زیربنای تشکیل رژیم صهیونیستی به شمار می آید. انگلستان که متعهد به تشکیل چنین رژیمی شده بود، ازاین قانون به عنوان ابزاری برای رسیدن به این مهم استفاده کرد.
۶- در سال 1920 حکومت ساموئل با تلاشبیش تر و فعالیت گسترده تر اجرای طرح های جنبش صهیونیسم را پی گرفت. مهمترین اعمال وی افتتاح دفاتر ثبت اراضی وواگذاری امر نظارت بر این دفاتر به یک صهیونیست به نام نورمان بنتویچ بود. درهمین سال هم قانون خطرناک «مساحت»صادر شد و بنوتیچ برای مصادره زمین های فلسطینیان قورا آن را به اجرا گذاشت.
۷- بستن بانک عثمانی (این تنها بانکی بودکه به کشاورزان وام با بهره پایین می داد)
۸- اعمال مالکیت های سنگین برفلسطینیان. کشاورزان فلسطینی میانگین درآمدشان کم تر از هر قشری بود، براساس این قانون بیش ترین مالیات راپرداخت می کردند.
۹- مقامات انگلیسی حاکم بر فلسطین باهدف مشروعیت بخشیدن به روند غصب زمین ها تحت لوای قانون، قوانین قبلی راکاملا تغییر دادند و قوانین جدیدی راتصویب کردند.
۱۰- وارد آوردن خسارت های سنگین به کشاورزان از طریق واردات محصولات کشاورزی قبل از فروش محصولات کشاورزان فلسطینی، همین مساله باعث تراکم بدهیهای کشاورزان و احیانا ورشکستگی آنها میشد؛ به نحوی که حدود ۷۵ درصد آن دیگر قادر به پرداخت مالیات نبودند. علاوه بر این گونه اقدامات ظالمانه، شمار زیادی از کشاورزان به صورت دسته جمعی زندانی و به شدن شکنجه و به پرداخت غرامت های سنگین محکوم می شدند.
۱۱- همچنین 86 هزار خانواده پس ازتخریب و به آتش کشیده شدن منازلشان توسط یهودیان و نیروهای انگلیسی آواره شدند و هزاران نفر هم در زیر چرخ خودروهای زرهی انگلیسی ها و پای اسبها له شدند تنها گناه آن ها مخالفت با تخلیه زمین هایشان بود. شما خواننده محترم ملاحضه می فرمایید که در این انتفاضه همچطور فلسطینیان به خاطر دفاع از سرزمین و خاک خود در همه جای فلسطین، جنین،رفح، نابلس و غزه و . . قربانی می شدند.
۱۲- حکومت بریتانیا در فلسطین زمین های عرب ها را به یهودیان اجاره می داد و یا برای همیشه به آن ها هبه می کرد. همچنین امتیازات زیادی به یهودیان داد و آن ها با استفاده از این امتیازات توانستند منابع اقتصادی و آبی و معدنی فلسطین را دراختیار خود بگیرند از سوی دیگر، به شرکتهای نفتی آمریکا امتیاز بهره برداری ازنفت به مدت ۷۰ سال داده شد.
حکومت انگلیس کلیه درهای فلسطین را به روی انگلیسی ها و یهودیان برای چپاول این سرزمین و منابع خدادادی آن بازگذاشت.
۱۳- نزول خوران یهودی سهم عمده ای درورشکسته کردن کشاورزان فلسطین یداشتند. آن ها در مقابل پرداخت وام به فلسطینیان حد ود 200 درصد سود میگرفتند که همین مساله باعث شد فلسطینیان قادر به پرداخت دیون خود نباشند، بنابراین یهودیان زمین های آن ها را در عوض وامهای خود در مزایده ها و مناقصات خریداری می کردند و صهیونیست ها ازفروش این زمین ها به عنوان حربه ای تبلیغاتی برای ترویج این ایده که فلسطینیان زمین های خود را فروخته اند، استفاده میکردند. علاوه بر آن، زمین های که مالکان بزرگ عرب به یهودیان فروختند، در کل 1 درصد فلسطین را شامل می شود. در بخش دیگر این نوشتار به این موضوع پرداخته میشود.
اداره اراضی جنایت های زیادی در حق فلسطینیان مرتکب شد و به شیوه های مختلف و با استناد به قوانین عجیب وغریبی زمین های عرب ها را مصادره میکرد. گفتنی است که اداره اراضی در سال۱۹۲۰ با اداره کشاورزی، آموزشگاه کشاورزی و هیأت صهیونیستی ادغام شد.
شیوه های دستیابی یهودیان به۶/۶ درصد از خاک فلسطین تا قبلاز صدور قطعنامه تقسیم فلسطین
شیوه اول
یهودی ها 500 هزار دونم از زمین های فلسطینیان را با کمک مستقیم انگلستان به دست آوردند دستیابی یهودیان به این زمین ها به این صورت بود:
۱- نماینده بریتانیا در فلسطین 325 هزاردونم زمین را به آژانس یهود بخشید.
۲- نماینده بریتانیا در فلسطین 175 هزاردونم زمین را به قیمت ناچیزی به آژانس یهود اجاره داد.
شیوه دوم:
یهودیان 625 هزار دونم را از فئودال هایلبنانی و سوری خریداری کردند. این فئودالها زمانی که فلسطین، سوریه، لبنان و اردن جزو بلاد شام یا سوریه بزرگ و تحت حاکمیت عثمانی بودند، این زمین ها راخریدند، وقتی امپراتوری عثمانی شکست خورد و متفقین شام را اشغال کردند، اینسرزمین به چهار کشور یا مستعمره تقسیم شد. سپس سوریه و لبنان به اشغال فرانسه و شرق اردن نیز به اشغال انگلستاندرآمدند و فلسطین هم بنا به توطئه از قبل طراحی شده به قیومیت انگلستان در آمد تا مقدمه ای برای ایجاد وطنی ملی براییهودیان باشد. اینچنین پس از تقسیم شام مالکان سوری و لبنانی خود در کشوری زندگی می کردند و املاک و مستغلاتشان در کشور دیگری قرار داشت. بیش تر آن ها فرصت را غنیمت شمرده زمین های خود درفلسطین را به یهودیان فروختند. یهودیان درمقابل خرید این زمین ها مبالغ نجومی به صاحبان آن ها پرداخت کردند و آنان نیز باپول حاصل از فروش زمین هایشان دربیروت و دمشق و دیگر مناطق کاخ ها وساختمان های مجلل ساختند. در ذیل به مقدار این زمین ها و اسامی خانواده هایی که آن ها را فروختند اشاره می شود:
۱- خانواده لبنانی سرسق – میشل سرسق وبرادرانش – مساحت 400 هزار دونم زمین در دشت مرج ابن عامر از حاصلخیزترین مناطق فلسطین را به یهودیان فروختند. ۲۵۴۶ خانواده فلسطینی در این منطقه زندگی می کردند که همگی آواره شدند ومهاجران یهود از اروپا و دیگر کشورها دران اسکان داده شدند.
۲- خانواده لبنانی سلام 165 هزار دونم زمین خود در فلسطین را یهودیان فروختند. دولت عثمانی امتیاز احیای این زمین ها دراطراف دریاچه الحواله را به این خانواده داده و قرار بود که خانواده سلام پس ازاصلاح و احیای این زمین ها در قبال دریافت مبالغ ناچیزی، آنها را به کشاورزان فلسطینی بفروشد، اما این خانواده با نقضاین تعهد خود این زمین ها را به یهودیان فروختند.
۳- خانواده های بیهم و سرسق (محمد بیهمو میچل سرسق) بخش دیگری از زمین های خود در منطقه الحوله را به یهودیان فروختند. دولت عثمانی امتیاز احیای این زمین ها رابه این خانواده ها داده بود تا پس از اصلاح در مقابل دریافت مبالغی به کشاورزان فلسطینی بفروشند، اما آن ها نیز بر خلاف تعهد خود عمل کردند و این زمین ها را به یهودیان فروختند.
۴- آنتوان تیان و برادرش میچل تیان 5350 دونم زمین کشاورزی خود را در منطقه الحوارث به یهودیان فروختند. یهودیان پساز خرید این زمین ها همه اراضی این منطقه را که بیش از 32 هزار دونم مساحت داشت، مصادره کرده و با کمک نیروهای انگلیسی خانواده های فلسطینی ساکن الحوارث را آواره ساختند. انگلیسی ها مدعی بودند که این خانواده ها اسناد مربوط به املاک خود را که از صدها سال قبل در آن ها کشت می کردند، ارائه نداده اند.
۵- آل قبانی (ساکن لبنان) مساحت 4 هزاردونم ملک خود در منطقه قبانی فلسطین رابه یهودیان فروختند. یهودیان پس از خرید این زمین ها، همه اراضی این منطقه رامصادره نمودند.
۶- آل صبخ و آل توینی ( ساکن بیروت) روستا های الهریج، دارالبیضاء، الانشراح ونهاریا را به یهودیان فروختند.
۷- خانواده های قوتلی و جزایری و آلمردینی (ساکن سوریه) بخش بزرگی اززمین های خود در صفد را به یهودیان فروختند.
۸- آل یوسف (ساکن سوریه) بخش بزرگی از زمین های خود را به شرکت The palestinian Land Development Company فروخت.
۹- خیرالدین الاحدب، وصفی قدوره، جوزفخدیج، میچل سرجی، مراد دانا، الیاسالحاج (همه این مالکان لبنانی بودند) مساحت های گسترده ای از زمین های خود در فلسطین را که در مجاورت لبنان قرارداشت، به یهودیان فروختند.
شیوه سوم:
علی رغم شرایط و وضعیت ملت فلسطین وقوانین ظالمانه ای که نماینده انگلستان درفلسطین وضع کرد و بیش تر آن ها به نفع یهودیان بود، اما مجموع زمین هایی که توسط فلسطینیان فروخته شد، 361400 دونم بود. هر کس زمین خود را به یهودیان می فروخت خائن محسوب می شد و بیش تر آنها به دست خود فلسطینیان از پای درآمدند.
روزنامه های آن زمان اخباری را درباره اعدام کسانی که زمین های خود را میفروختند و برای فروش زمین به یهوودیان دلالی می کردند، منتشر کردند در اینجا خبری را که در آن زمان در شماره 28 و 29 ژوئیه (1937) روزنامه الاهرام منتشر شد،ذکر می کنیم:« یک نفر دیشب در هنگام بازگشت به منزلش هدف گلوله قرار گرفت وترورشد. این شخص به دلالی برای فروش زمين به يهوديان مشهور بود و رياست برخي محافل فراماسونري را كه عقيده و افكارصهويونست ها را ترويج مي كنند، بر عهده داشت. گفته شده كه علت اصلي ترور اين شخص دست داشتن او در انتقال مالكيت مساحات گسترده اي از حاصلخيزترين زمين هاي فلسطين به يهوديان بوده است. مسلمانان، مسجد حسن بيگ در منطقه المنشيه را براي جلوگيري از به جاي آوردن نماز ميت بر روي جنازه اين شخص بستند و جز برخي فراماسون ها و تعدادي ازخويشاوندانش كسي در مراسم تشييع جنازه او حضور نيافت. حتي خيلي ازنزديكان و اقوامش هم از شركت در اين مراسم خودداري كردند. خانواده اش باتوجه به مخالفت مردم با دفن او در قبرستان مسلمانان جنازه اش را به روستايي درقلقيليا (زادگاهش) انتقال دادند. آنجا هم مردم با دفن این شخص در قبرستان مسلمانان جلوگیری کردند. گفته می شود که او به خاطر این که با یک دختر یهودی ازدواج کرده بود، در یک شهر یهودی نشین به نام «بنیامینا» دفن شده است که قبرش در نیمه شب نبش شده و جنازه اش درفاصله 20 متری رها شده است.»
اینچنین یهودیان مساحت 000/708/1 دونمیعنی 6/6 درصد فلسطین و به عبارتی دیگر۶/۱۹ درصد زمین های کشاورزی فلسطین را از این طریق غصب کردند.
مساحت زمین هایی که یهودیان تا قبل ازسال 1947 در اختیار داشتند:
چگونگی دستیابی به این زمین ها
درصد این زمین ها نسبت به مساحت اجمالی فلسطین
مساحت زمین ها به دونم• در دوران دولت عثمانی و آغازحکومت نظامی انگلستان برفلسطین
۵۵/۱ درصد
۴۲۰۰۰۰• نماینده انگلستان به یهودیان اجراهداد
۶۴/۰ درصد
۱۷۵۰۰۰• حکومت نظامی بریتانیا به یهودیان واگذار کرد
۲۰/۱درصد
۳۲۵۰۰۰• از مالکان بزرگ غیر فلسطینی خریداری شده است
۳۱/۲ درصد
۶۲۵۰۰۰• از مالکان بزرگ فلسطینی خریده شده اند
۹۶/۰درصد
۲۶۱۴۰۰• مجموع این زمین ها
۶۶/۶درصد
۱۸۰۶۴۰۰
منبع:د. هند امین البدیری، اراضیفلسطین، انتشارات اتحادیه عرب،۱۹۸۱
بنا به مطالب مذکور 6/6 درصد از مساحت فلسطین به عبارتی دیگر 1807400 دونم تاسال 1947 به شیوه های مختلف به دست یهودیان افتاد. همچنان که برخی فکر میکنند، یهودیان با خرید این زمین ها ازفلسطینیان، آن ها را به دست نیاورده اند. بلکه یهودیان بیش تز این اراضی را ازطریق رابطه دوستی پنهانی بافراماسونهای ترک و حکومت بریتانیا و خرید ازخانواده های مسیحی سوری و لبنانی بهدست آورده اند و تنها 261400 دونم از آنه را در طول سی سال اوضاع نابسامان اقتصادی و فشارها و اغواگری یهودیان ازفلسطینیان خریده اند ديديم كه چطور يك خانواده لبناني در آن واحد 400000 هزاردونم را به يهوديان فروخت. اين رقم خيلي بيشتر از مجموع زمين هايي است كه خود فلسطينيان در طول سي سال به يهوديان فروختند. اين فلسطينيان هم تعداد اندكي بودند كه به سزاي اين كار و خيانت خود رسيدند.
هيچ جامعه اي حتي در زمان نبي اكرم(ص) هم از وجود افراد ضعيف النفس ومنافق خالي نبوده و نيست و انصاف نيست كه ما ملت فلسطين را مسئول جنايت وخيانت عده اي اندك بدانيم به ويژه اين كه اين ملت، آن ها را به سزاي اين خيانت خودرساند.
فداكاري ها و ايثارگري ها و مبارزات قهرمانانه ملت فلسطين پس از بيش از نيم قرن اشغال سرزمينش و پافشاري اين ملت بر ادامه مقاومت و جهاد و شهادت علي رغم دسيسه ها و توطئه هاي بي حد و حصرديگران بهترين دليل بر محافظت فلسطينيان از سرزمين مادري خود و كوتاهي نكردن آنها در اين خصوص است.
چگونگي تصاحب بقيه سرزمين فلسطين
همچنان كه قبلا اشاره شد صهيونيست ها تا قبل از سال ۱۹۴۷م. تنها توانستند ۶/۶ از خاك فلسطين را از طريق مختلف به دستآورند، اما بقيه سرزمين فلسطين طي جنگهاي خانمان سوزي به اشغال صهيونيست ها درآمد. اولين جنگ تمام عيار صهيونيست ها با پشتيباني كشورهاي غربي در سال ۱۹۴۸ ميلادي روي داد. صهيونيست ها دراين جنگ ۷۸ درصد از خاك سرزمين تاريخي فلسطين (مساحت كل فلسطين: ۲۷ هزار كيلومتر مربع) را به اشتغال خود درآوردند. در اين جنگ نابرابر بيش از ۱۲۰۰۰۰۰ فلسطيني آواره و ۵۳۱ شهر، روستا و شهرك به طور كامل با خاك يكسان شدند. همچنين در اين جنگ قتل عام هاي زيادي از جمله دير ياسين عليه فلسطينيان صورت گرفت و طي آن ها هزاران فلسطيني به خاك و خون كشيده شدند.
از سوي ديگر، صدها مسجد تخريب شده وبه مراكز عيش و نوش، قمارخانه و فسادتبديل شدند. در اين جنگ تنها ۲۸ درصد فلسطين از جمله قدس شرقي، كرانه باختري و نوار غزه از اشغال صهيونيستها در امان ماند كه اين مناطق هم در جنگشش روزه ۱۹۶۷م. ميان رژيم صهيونيستي و كشورهاي عربي به اشغال اين رژيم درآمد. همچنان كه خواننده گرامي ملاحظه مي فرمايند، اين گونه صهيونيست ها با زور سلاح و حمايت كشورهاي غربي به خصوص امريكا و انگليس بر كل فلسطين سلطه يافتند و فروش فلسطين به يهوديان شايعه اي بيش نيست و صهيونيست ها ازطريق ترويج چنين شايعاتي درصدد گمراه ساختن افكار عمومي جهانيان نسبت به وقايع تاريخي سرزمين فلسطين هستند.
نتيجه گيري و چند نكته مهم:
۱- فراخوان صهيونيسم براي مهاجرت يهوديان به فلسطين در آغاز و از قرن نوزدهم بر شعار معروف ‹ سرزميني بدون ملت براي ملتي بدن سرزمين» متمركز بود. صهيونيسم مدعي بود كه ملتي در فلسطين وجود ندارد و يهوديان كه سرزميني ندارند،حق دارند مالك فلسطين شوند. اما آن ها ازهمان آغاز اسكان خود در فلسطين، آن راسرزميني آباد ديدند كه ملتي زحمتكش وريشه دار در آن زندگي مي كند.
۲- مقاومت عليه اسكان يهوديان در فلسطين از زمان شروع اجراي اين توطئه شوم آغازشد و از همان مراحل آغازين اجراي اين طرح صهيونيسم در دوران دولت عثماني، درگيريهايي ميان كشاورزان فلسطيني وشهرك نشينان يهودي در سال ۱۸۸۶ رويداد.
۳- سلطان عبدالحميد و ديگر مقامات امپراتوري عثماني دستورات لازم را براي مقابله با اسكان و مهاجرت يهوديان به فلسطين صادر كردند، اما فساد رايج دردستگاههاي اداري دولت عثماني مانع اجراي اين دستورات شد و يهوديان با پرداخت رشوه توانستند زمين هاي زيادي رابخرند. همچنين فروپاشي حكومت سلطان عبدالحميد در سال ۱۹۰۹ و سركار آمدن حزب اتحاد و ترقي و نفوذ يك يهودي سرشناس در اين حزب روند تملك زمين توسط يهوديان و مهاجرت آن ها به فلسطين را تسريع بخشيد. همزمان با ژايان عمردولت عثماني در سال ۱۹۱۸م. يهوديان حدود ۴۲۰ هزار دونم از سرزمين فلسطين رادر اختيار داشتند. يهوديان اين مقدار زمين را از فئودال هاي سوري و لبناني خريده بودند.
۴-وقتی فلسطین به قیومیت بریتانیا(۱۹۱۷ تا 1948) در آمد، روشن بود که قیومیت انگلستان بر این سرزمین با هدف اجرای پروژه ی صهیونیسم و ایجاد وطن ملی برای یهودیان در فلسطین بوده است. حکومت نظامی انگلستان در فلسطین هم از کلیه اختیارات خود و قوه قهریه برای ایجاد این واقعیت استفاده کرد.
۵-فلسطینیان بخصوص در دهه سی قرن بیستم تلاش های گسترده ای را برای مقابله با فروش زمین آغاز کردند و شورای عالی اسلامی به رهبری حاج امین الحسینی وعلمای فلسطین نقش اصلی در این زمینه داشتند.
۶-جنبش ملی فلسطین با امکانات وابزارهای سیاسی، رسانه ای و فرهنگی که در اختیار خود داشت به مقابله با اسکان یهودیان در فلسطین برخاست و قیام های زیادی را براه انداخت و بارها با اشغال گران انگلیسی و یهودی درگیر شد.مقدار زمین هایی که یهودیان در دوران قیومیت انگلستان بر فلسطین با حمایت ابر قدرتهای جهان و سرمایه داران بزرگ یهودی وحمایت گسترده نیروهای انگلیسی به دستآوردند ۱۳۸۷۰۰۰ دونم یعنی حدود ۱/۵ درصد از کل فلسطین بود.
۷-در واقع یهودیان این زمین ها را ازفلسطینیان نخریدند و حقایق موجود مویداین مدعاست. بنا بر آمار موجود بیشتر این زمین ها که دولتی بودند،توسط حاکم نظامی انگلیس در فلسطین و یا بوسیله فئودال های بزرگ لبنانی و سوری به یهودیان واگذارشده است.این مالکان از ورود به زمین های خود برای کشت در آن ها منع می شدند.
۸-اما مجموع زمین هایی که عرب های فلسطین در دوران قیومیت انگلستان برفلسطین به یهودیان فروختند،حدود ۲۶۱۴۰۰ دونم بود. یهودیان به دنبال شرایط سختی که حکومت استعمارگر انگلیس برای کشاورزان فلسطینی از جمله لغو مالکیت عرب ها برزمینهای کشاورزی ایجاد کرده بود این زمینها را خریدند. همچنان که گفته شد حکومت نظامی بریتانیا در فلسطین با تصویب قانون اراضی این حق را به حاکم یهودی خود داد تا مالکیت برخی کشاورزان بر زمینهایشان را لغو کند. همچنین برخی فلسطینیان ضعیف النفس گول مبالغ هنگفت یهودیان را خوردند و زمین های خود را به آنها فروختند ،اما این عده خیلی کم وانگشت شمار بودند و ملت فلسطین آنها رادر جریان انقلاب بزرگ عربی در سال های ۱۹۳۶ تا ۲۹۳۹ مجازات کرد. در جریان انقلاب بیشتر این افراد ترور شدند.
با این وجود مقدار زمین هایی که یهودیان تاقبل از سال 1947 از فلسطینیان خریداری کردند ، تنها یک در صد (حدود 261400 دونم) سرزمین فلسطین را تشکیل می دهد واین مقدار زمین هم در شرایط بد اقتصادی و در طول هفتاد سال از زمان آغاز شهرکسازی و مهاجرت سازمان یافته یهودیان بهفلسطین فروخته شده است.این در واقع نشانگر میزان مشکلاتی است که یهودیان در اجرای طرح خود در فلسطین متحمل شدند.همچنین بیانگر پایبندی مثال زدنی فلسطینیان به سرزمین و وطن خود است.
۹-فاجعه اصلی به علت فروش چند هکتارزمین توسط چند فلسطینی نبوده است، بلکه علت آن شکست ارتش های عرب در جنگ۱۹۴۸ و به دنبال آن تاسیس ژیم منحوس صهیونیستی در 78درصد از خاک فلسطینمی باشد.صهیونیست ها با زور اسلحه صاحبان اصلی فلسطین را آواره ساختند وزمین های آنها را مصادره کردند،سپس درجریان جنگ سال 1967 با ارتش های عرب بقیه سرزمین فلسطین را نیز اشغال و پسازآواره کردن فلسطینیان زمین های آنها رامصادره کردند