یهود و گفتمان دینی
ترجمه: عاطفه صدیقی
بیتردید بدترین انواع تهمت، تهمت انسان به خداست. قوم یهود در زمان حضرت موسی (ع) به ناگاه از یکتاپرستی برگشته و گوسالهی طلایی را به خدایی گرفتند… آنها پس از تجاوز به سرزمین کنعان–فلسطین- جامهی شرک و اخلاق جاهلی بر تن کرده و از یکتاپرستی و دینی که موسی(ع) آورده بود روی گرداندند.
وصف این روی گردانی در فرهنگشان آمده است، کتاب اشعیا[۱] (باب۵۷: ۵و۴): ″ هان !شما ای فرزندان گناه، نسل دروغ، افروزندگان آتش برای بتها در زیر هر درخت سبزی، قاتلان فرزندانتان در زیر شکاف قلعهها…″
همچنان که در کتاب حزقیال (باب۱۷: ۲۰) سخن خداوند به اورشلیم در بیان بازگشت یهودیت از یکتاپرستی به پرستش بتها آمده است:″ دختران و پسرانت که آنها را برای من به دنیا آوردی و به عنوان غذای او (بت) قربانی شان نمودی…″
و این متنی است که فرهنگ یهود آن را اینگونه شرح میدهد که: ″ اهالی اورشلیم به تمامی عبادات مردم فاسد کنعان مشغول بودند، همچنین بتپرستی ملتهای بتپرست دیگر همچون آشوریان و مصریان و کلدانیها و اموریها و حتیها را انجام میدادند بلکه در اعمال این بتپرستی بر آنها پیشی گرفته بودند تا جایی که پسران و دخترانشان را به عنوان غذای خدایان شرک قربانی نموده و حتی آنها را از آتش عبور میدادند.″
پس از این بازگشت یهودی از یکتاپرستی دینی و آیین موسوی و پس از واقعه به اسارت گرفتن قبایل یهودی توسط بابل (۵۹۷-۵۳۸ ق.م)[۲] یهودیت در نزد آن عبری زبانها از دین یکتاپرستی تبدیل به نژادپرستی شد. پس یهودی مؤمن به آیین موسی(ع) محسوب نمیشد جز آنکه از مادری یهودی به دنیا آمده باشد اگرچه بیدین و یا فرزند نامشروع باشد.
و در سایه ی این نژادپرستی و روح کینهتوزی به برگزیدگان و ملتها –همه به جز قوم یهود- عالمان و دانشمندان دینیشان به رهبری عذرا ″عذیر″ [۳] (قرن۵ق.م) نوشتن میراث دینی یهود را از سر گرفتند و آن را سرشار از عقاید نژادپرستی علیه تمامی ملتها -به استثنای عبریان- نموده و درآن این ادعا را مطرح ساخت که این تعداد کم از قبایل عبری به تنهایی امت برگزیدهی خداوند و ملت مقدس و پاک و برتر از تمامی امتها می باشند، بلکه در چیزی که خود با دستان شان نوشته و سپس به خداوند نسبت دادهاند ادعا نمودهاند که: خداوند بلند مرتبه نابودسازی هر غیر یهودی از انسان گرفته تا درخت و سنگ و حیوانات را بر ایشان واجب ساخته و از آنها خواسته است تا غذای امتها را بخورند بدون اینکه با آنها عهدی ببندند و یا اینکه برایشان دلسوزی نمایند.
آری … همانا یهود این گفتمان دینی نژادپرستانه را نوشته و سپس آن را به پروردگار نسبت داده است و زمانی که دولت صهیونیستی خود را در سرزمین فلسطین برپا ساختند، فلسطینیان را همچون عمالیق قدیم[۴] پنداشتند و همچنان تا عصر حاضر این نابودسازی و قلع و قمعی را که به عنوان آیینی از تاریخ گذشتهی خود قرار دادهاند بر آنها اعمال میکنند.
آنها امروز در قرن ۲۱ علی رغم روشنفکری و مدرنیسم و پسامدرنیسم و با وجود ادعای تفسیر و شرح متون دینی بر اساس تاریخ در سرزمین فلسطین به آنچه در کتاب خروج به دست خود نوشتهاند میپردازند (۱۷: ۱۴) “خداوند به موسی گفت:این را برای یادآوری در این کتاب مینویسم آن را پیش روی یشوع قرار بده و آن اینکه من یاد عمالیق را از زیر سایهی آسمان محو خواهم نمود”
روزنامهی الشرق الاوسط در۲۶/۳/۲۰۰۸م فتاوی خاخامهای بزرگ اسرائیل” یسرائیل روزین، رئیس موسسهی تسمیت و یکی از مهمترین مراجع فتوای یهود و خاخام مردخای الیاهو، خاخام بزرگ یهودیان مشرق زمین و خاخام دولف لیئور، رئیس مجلس خاخامهای شهرکنشین کرانهی باختری ” را منتشر ساخته است: در این فتاوی اجرای حکم عملاق بر مردم فلسطین را واجب میسازند… چه دنیایی است دنیای نورانی از این گفتمان دینی خونین!!!
پانوشت:
[۱] فصلهای بخشی از کتاب عهد عتیق یهودیان موسوم به بخش پیشگوییهای انبیا که مشتمل بر هشدارها و تهدیداتی است پیرامون سرنوشتی که بر اثر نافرمانی خدا در انتظار بنیاسرائیل بود. (حسین توفیقی‚آشنایی با ادیان بزرگ)
[۲] حملهی بابل به اورشلیم سرزمین یهودیان که نتیجهی آن پراکنده شدن یهودیان در خاورمیانه و سرزمینهای دیگر بود. (همان)
[۳] مهمترین سوفر (کاتب) یهودی که در قرن ۵ق.م میزیست (سوفران کسانی بودند که به کتابت تورات و مضامین مذهبی اهتمام داشتند.) (همان)
[۴] قومی باستانی از عرب بائده که پس از خروج از مصر قوم اسرائیل را مورد تهاجم قرار دادند و حال که قوم اسرائیل از اسارترهایی یافتهاند فرمان هامان تلاش اصلی و نهایی موجود در در دوران عتیق برای هلاکت ایشان است. (لغتنامهی دهخدا)